گزارش یک خداحافظی موسیقایی؛ در کنسرت «نامیرا» چه گذشت؟

ارکستر سمفونیک تهران از مجموعه‌های تحت پوشش بنیاد فرهنگی هنری رودکی شامگاه روز سه شنبه بیست و هشتم مرداد به رهبری نصیر حیدریان تازه ترین اجرای زنده خود را با نام «نامیرا» به آهنگسازی بهزاد عبدی پیش روی مخاطبان قرار داد.

کنسرتی که این بار در قالب یک اثر مشارکتی با مرکز موسیقی «مأوا» و همراهی برخی دیگر از مجموعه ها از جمله صندوق اعتباری هنر و موسسه کمک به توسعه فرهنگ و هنر در تالار وحدت اجرا شد و با حال و هوایی که مبتنی بر ایام سوگواری ماه های محرم و صفر طراحی شده بود، شرایطی را فراهم آورد که شنوندگان چنین کنسرت‌هایی، شاهد یک اجرای متفاوت با حضور چند نقش‌خوان و خواننده باشند.

از جمله نکات ویژه ای که این کنسرت را از دیگر اجراهای ارکستر سمفونیک تهران متمایز می‌کرد، حضور تعدادی از خوانندگان مطرح موسیقی ایرانی در قالب «نقش خوان» بود که شنوندگان آثار این هنرمندان، تاکنون کمتر شاهد چنین سبک اجرایی بودند. مسیری که بی تردید با اشکالات و انتقاداتی هم همراه شد اما دربرگیرنده تجربه متفاوتی بود که می تواند در صورت استمرار ارائه دهنده قالب متفاوتی از کنسرت هایی باشد که مخاطبان تاکنون از ارکسترهای دولتی دیده بودند.

یکی دیگراز نکات بارز تازه ترین کنسرت ارکستر سمفونیک تهران، حضور وحید تاج از خوانندگان شناخته شده موسیقی ایرانی در جمع خوانندگان بود. چرا که وی طی ماه های گذشته در صحنه های اجرای زنده کشورمان غیبت طولانی داشت و حضور دوباره وی روی صحنه، فضای متفاوتی برای این خواننده گزیده کار موسیقی کشورمان رقم زد.

آنچه در کنسرت شب گذشته ارکستر سمفونیک تهران با نام «نامیرا» به صحنه رفت، روایتی موسیقایی از آزادگی و جاودانگی واقعه عاشورا بود که این بار از نگاه و ذهن آهنگسازی چون بهزاد عبدی برای یک اجرای ارکسترال آماده شده بود.

چارچوبی که شباهت هایی هم با موسیقی «اپرای عاشورا» به عنوان یکی دیگر از آثار عاشورایی عبدی داشت اما هرچه بود تلاش می کرد که این بار در فضایی که کوششی برای متفاوت بودن داشت، ارائه دهنده یک روایت موسیقایی – نمایشی از واقعه عاشورا باشد. مسیری که به دلیل قرار گرفتن در روزهای پایانی ماه صفر به نوعی یک خداحافظی موسیقایی با این ایام عزیز و گرانقدر به حساب می‌آمد و دربرگیرنده حس و حال کمتر تجربه ای شده بود که مدیران محتوایی ارکسترها آن را در قالب یک پروژه مشترک با مرکز موسیقی «ماوا» تعریف کرده بودند.